نفرین به من

نفرین به من

که باغبان خوبی نبوده ام ...

لعنت

که گلم شکسته

ولی من ندیده ام ...

نفرین به روزگار

که آوار می کند بلا

لعنت به این همه ادعا ...

که من دارم و پوچ میروم

نفرین

به حرفهایی که خسته ات کرده اند

به همه ی شعارهایی که زخمی ات کرده اند

لعنت

به چکمه هایی که تنت را ضعیف کرده اند

به زخمه هایی که گلبرگ هایت را خشک کرده اند

نفرین به من

که باعث و بانی این همه خطام

تو این همه خوبی و من

فقط

پر از ادعام ...