نامه

درد اینجاست ، وقتی می خوام برات بنویسم واژهها هم حقیرند ، کوچک اند در برابر عظمت مهربانی تو ...

باز هم مثل هر روز دلتنگی  سکوتم را شکست ، اما اینبار برای خودت می نویسم و چشم امید به بزرگی تو دارم

حرف های مگو زیاد دارم که تنها سفره ی محبت آمیز تو جای گفتنش را دارد

جسارت و بی پروایی مرا مثل همیشه با بزرگواریت تطهیر کن و دست تمنای مرا با سخاوت قلبت بگیر

من اهلی شده ی دستان مهربان تو هستم ، بپذیرم ...