قضاوت

آدمها جالبند ...

قضاوت می کنند ، بی آن که بدانند ، بی آن که بفهمند و یا حداقل بخواهند که بفهمند

 چنان هم در این مورد حق به جانب عمل می کنند و از آنطرف چماق دوستی و لطف بر می دارند که نگو

کافیست اعتراض کنی ، آنقدر ناز بر سرت می کوبند که نفهمی از کجا خورده ای

آنوقت این قضاوتشان را بسط می دهند و به اشتراک می گذارند و برای هم دیگر به به و چه چه راه می اندازند که ببین ما چقدر می فهمیم و آن یارو نمی فهمد

به قول آن بنده خدا " چقد خوبیم ما ...!" و با احساس رضایت کامل زندگی می گذرانند از رفتارهایشان

اما خدا آن روز را نیارد

آن روزی که از طرف دیگرانی قضاوت شوند

چنان برمی آشبوند و پرچم شیون و زاری را برافراشته می کنند که بیا و ببین

بعد هم با  یک ژست روشنفکرانه  شروع می کنند به حرف های آنطوری زدند که چرا دخالت ؟ حد شخصی ما کجاست

چرا بهتان ، ...

خلاصه آنقدر شلوغش می کنند که تو خود دانی ...

حالا همین که خرشان از پل بگذرد و کشتی طوفان زده را آرام کنند ، دنبال سوژه ای جدید می روند و ...

روز از نو ، روزی از نو ...نقدر