وقتی هر ثانیه ی زندگیم رو
رج به رج از تو می بافم
مگه میشه باورش کرد
من به یاد تو نباشم
وقتی لحظه های نابم
با غم عشق تو تَر شد
مگه میشه بی خیالِ
درد و رنج های زندگیت شد
وقتی تو تمامِ ، معنایِ
سیاه مشق های من هستی
مگه میشه دچار فراموشی شد و گم شد
اگه تو بخوای ، میگم چشم ...
مگه میشه حرفت رو رد کرد
امّا باور کن نمیشه ...
تو که من رو خوب میشناسی
...
من برای تو می خونم
اگه حتی داشتنت محالِ
اگه بودن با تو ، واسه من
جزو آرزوها و خیالِ
من بدونِ تو چی هستم
یه پرنده بدون بال
یه ماهی که جدا از
دریاهاست و بدون آب
من بدون تو میمیرم
تو یه قلبی واسه ی جان
تو هوایی ، تو بهاری
تو همه ی زیباییِ خدایی
من کنار تو میمونم
تا که سختی هات رو بگیرم
تا که روزهای غم تو
سنگ صبورتشم ، بمیرم
من برای تو می خونم
تا که عشقت شعله ور شه
تا بسوزونه وجودم
زندگیم از نو بنا شه
من بدون تو چی هستم
یه هوای خسته ، یک کویر تنها
یه مترسک که عبور پرنده ها
ازش شده آزاد
من بدون تو میمیرم
تو خودِ جان کلامی
تو همه ، فلسفه ی عشق
تو زمین و آسمونی
من کنار تو میمونم
تا که دردهات رو بگیرم
تا که خستگی های زندگیت رو
از روی دوشت ، زمین بزارم
من برای تو ...
گوش کن ...
می شنوی صدای پای آب را
در نزدیکیِ چشمانم ...
نزدیکتر بیا ...
بیا و بنشین لب این جوی و
جرعه ای دلتنگی بنوش
سیراب کن این چشمه را
به نگاهی ، لبخندی ...
تو بیا باور من شو
که ستاره ها شکستن
بهار رو دزدیدند از تو قاب و
جاش گلهای کاغذی نشوندن
تو بمون و بخوان برایم
توی جهنّم صداها
توی هیاهوی بی وقفه ی نِی ، سر دارها
تو کجای لحظه هایی ... ؟
که من به ثانیه ، غرق تو میشم
هوای دلم گرفته
میل باریدن نداری ... ؟
زیر بارش نگاهت
من از نو تازه میشم
پر میشم از عطر هوات و
مستِ میِ ناب تو میشم
تو بیا کنار من باش
تا که جون بگیرِ ریشه
تا از هجوم باد وحشی
در امان باشه یه لحظه
تو بیا باور من باش
...