روزی صبح خواهد شد

به لبخند چشمانت سوگند

و به عشق بازی شبنم و گل

روزی صبح خواهد شد

در آبادی ما

صبحی

همه ی پنجره های بسته

باز خواهد شد

رو به آواز شقایق ، گل یاس

مردم آن روز به هم

هدیه خواهند داد

نور ؛ باران

کودکان

شور و خوشحالیشان را

با چکاوکهای باغ قسمت خواهند کرد

و بالاترین درس

نحوه ی صحبت با گل هاست

بهار

شانه به شانه ی قهقه ی مستانه ی ما

می رقصد میان باغ و باغچه ی ده

دیگر شانه ی اندوه کسی

نمی لزرد از ناباروری رود

و عشق

            واژه ی مشترک

                        گل و آب و بشر است ...

صفر مطلق!

دیگه هیچی نمیخواهم به جز مرگ 

همین برگشتن به صفر مطلق 

این تن خسته رسیده آخر خط 

یه مشت خاطره این زخم ممتد 

نفس های بریده و در خون جاری 

یه ذهن عاشق و یک فکر منحط 

تمام سهم ما این بود از دنیا 

یه جام خالی و یک حال مبهم 

حالا دیگه یه تیغ و رگهای بی جون 

تمام شد نقطه ها، این آخرش بود

...

انتظار

هر روز و شبم در انتظار می گذرد 

یعقوب وار تحمل می کنم دوری ات را

فقط

تو هم

یوسف شو

و برگرد

...