حکایت

 

 

 

حکایت تو

قصه ی باد و باران بهاری نیست

که بیاید و

حالا گیرم برای آنی هوایی تازه کند و برود

***

برای یک دل خسته

تابش نور و گرمای هر لحظه ای بانو

تو خودِ رنگی در خاکستریِ احوالِ پریشانِ ماه و ستاره

***

چه بگویم که بلندای باور من

به عمق چشمات را نشان دهد

که بدانی تمام این با ارزشترین را ساده به دست نیاورده ام

***

حالا اگر از کنار این بغض گذشتی

کمی در معنای کلمات فروخورده اش جستجو کن

حتماً گلی را خواهی جست

که ریشه اش

در قلب و جان باغبان است